Gepolijst

achter zwarte wolken
grijnst de dag
zijn scherpe tanden bloot

herinnering plakt stilte op de muur
gekreukte lakens verkleumen
in de schaduw van 't schrale licht
en lege woorden
verzanden in zinnen zonder hart

kerst spreidt zijn zijden hemd
barmhartig over  't gemis
met in de verte beierende klokken, zo zacht
en langzaam nadert het moment
dat oude dromen vervagen tot beelden
gekoesterd door de warmte
van een eeuwige nacht



 @ Coby 25 december 2015

Afscheid

de avond nadert
en tussen 't kreupelhout
vervalt de dag tot kleine streepjes licht

met winter voor de deur
speelt de herfst een afscheidslied
onder droeve klanken
laat een oude eik zijn laatste kleur

de wissel der seizoenen
ademt magisch cirkelrond
jaar in jaar uit
maar het eens zo trotse blad
gevallen en verworden tot zwart
vormt immer het vruchtbare hart
van een nieuw begin



@ Coby 13 december 2015

Onzichtbaar dicht

muziek....
een kleine symfonie
van dierbare klanken

toon na toon
gelouterd door de tijd

haar melodie

verbrokkelt hoge muren
in een zucht

als een warme omhelzing
door het noodlot getart

verbannen vergulde tranen
de striemende stilte 
uit de kamers van ons hart

want in de verte

voor eeuwig geborgen
onder de golfslag van de dag

klinkt nog immer
de nagalm van jouw lach

@ Coby 29 november 2015

Neil Diamond - Beautiful Noise

" Zen "

@ Coby Acryl-2015

'' Floating the day away ''

@ Coby
 Acryl -2015

"Breathe"

@ Coby -  Acryl op canvas

 november 2015

Novemberwind

de wind, verspreidt
haar onuitgesproken woorden
in de lucht

breekbaar als het fijnste porselein
raken letters de koude grond
verpulverd
door genadeloze klauwen 
van verleden tijd

dag na dag 
telt de som van jaren meer
gedachten neuriën in 't zelfde refrein
en herhaling vult de raadsels
voor de tiende keer

in het hoofd
blijven nieuwe verten onbereikt
maar in ogen
zoekend naar het licht
nadert vroeger. . . .
zo dicht
-
-

* Beeld: 
Schommelen III
van Frans van Straaten




@ Coby 15  november 2015

Als gezichten hun naam verliezen

Schemer

buiten, achter het donkere raam
verdampt de dag zijn mooiste uur
tussen de sterren van het hemels gewelf

ik heb de lamp niet aangedaan
maar wacht, tot de laatste kleur verandert
in grijs
de schermen uit en ‘t flikkerlicht gedimd
het enige geluid, een spinnend hoopje wit
op de zwarte bank

herinnering
stroomt naast wegen geplaveid door verdriet
maar de zwaarste storm lijkt geluwd
en langzaam vind ik rust
rust....in de stilte van mezelf



Foto: Mereltje Fotografie


@ Coby oktober 2015

Breekbaar begin

onder zijn gouden kroon
verstopt tussen  't gevallen blad
breit vadertje tijd de cirkel rond

herfst
verandert de grootste reuzen
in een zwart skelet
zijn kwetsbare kant opent poorten van verlangen
voor even gedompeld in een regen van pastel

vergeelde beelden
zoeken schoorvoetend hun weg naar het hart
raken de juiste snaar en leggen de kiem
voor een nieuw begin

want zonder licht
sterft zelfs de kleinste bloem






@ Coby 2015

Rob de Nijs - Zo zal het zijn.

Hanna

haar naam

zingt een welkom

op het ritme van de wind

een meisje geboren, teer

maar krachtig tegelijk

in het wiegje

rust haar broze gezichtje

behoedzaam gekust

door de warmte van de zon

lange dagen, korte nachten

gevuld

met pruttelend geluk

gekoesterd in veilige armen

geliefd door groot en klein

langzaam

vervliegt de tijd

tussen zoekende handjes

trappelende voetjes

en de zoete geur

van dankbaarheid

@ Coby 12 oktober 2015

Betovering

grijze sluiers
schenken de ochtend een feeërieke start
gevoel lijkt te zweven, monden
zwijgen in ontzag

verval
tovert rulle aarde in kleurig pad
en tussen de bomen 
leunend op het vochtig mos, zo zacht
vlecht de stilte een laagje
rond de hardheid van de dag

oktober krent haar laatste druiven
in vlammend rood
en tussen gekreukeld blad
sterft de gulle zomer
een wisse dood





@ Coby 6 oktober 2014

Als los zand

tijd, duurt langer

dan het laatste uur

tussen waken en slapen

gluurt herinnering

door het open raam

deinend, op de klanken

van weleer

droom ik jouw droom

en zolang mijn adem

het vensterglas beslaat

fluister ik je naam

maar de afstand groeit

met elke nieuwe stap

@ Coby 19 september 2015

9/11

toen

hield de wereld zijn adem in

voor even gevangen in het moment

veiligheid verdween

voorgoed ontworteld

door een bolwerk van haat

vandaag

tussen sirene en stof

prevelen de vogels een gebed

de kraaien vooraan

@ Coby 11 september 2015

Sprokkels

ik draag mijn zinnen
langs ravijnen
bedans de hoogste toppen
ploeg letters
door het diepste zwart

schrijven
geeft ruimte en licht
regel na regel
wikken, wegen, schrappen
onderweg 
naar 't ultieme gedicht

ben nu wat ouder
maar sprokkel
nog immer mijn lied
en nooit...
had ik de woorden zo lief






@ Coby 7 september 2015

Met zachte hand

geraakt
door een gouden penseel
glinstert verval tussen 't volle groen

ochtenddauw
strooit haar parels
als diamanten over lijzig web
de bodem, gehuld in drassig mos
draagt nieuwe sporen
zelfs het zachtste gras
toont eerbied voor stervend blad

en in de lucht, zo tintel
hangt een vleugje onbestemd






@ Coby 6 september 2015

Oerkracht

dit lichaam 

omarmt het leven

met ongekende kracht

onder haar hart 

in de veilige warmte

van een gezwollen lijf

wiegen de eerste stenen

van ons zijn

innig verbonden

huid tegen huid

begroet een moeder haar kind

en de cirkel sluit

*Geschreven bij het beeld  '' Zwangere vrouw ''

Uit de serie ''Witte vrouwen''
van Kees de Man

@ Coby 1 september 2015

Schaduwspel

de tuin verdwijnt

in een zee van verwelkte pracht

slechts onkruid wint terrein

kruipend
langs slingerpaadjes van verleden

waar zorgvuldig opgebouwde beelden

verfletsen in het kille licht

vroeger

nog altijd overwoekerd

door een innerlijke kou
zelfs de helende warmte van de zon

kan niet verhoeden 

dat vertrouwde gezichten

lijken te zijn verworden tot schimmen

uit een onvoltooide tijd

Foto: Alexey Menschikov


@ Coby 22 augustus 2015

Berusting

als het klankbord verdwijnt
verzandt de leegte in eigen wetten
blijven gedachten 
angstvallig hangen in toen
en raken de dagen verstrikt 
in een tijd
van snel snel, steeds meer

pas wanneer voor en na
versmelten tot nu
verdwijnt de ballast en
vinden gebalde vuisten rust
in 't ruisen van de wind
dan legt het hart
zijn laatste wapens neer






@ Coby 8 augustus 2015

''Sound of silence''

@ Coby 2015

Tussen vroeger en nu

op oude gezichten

hebben de jaren hun sporen gekrast

tussen twijfel en herhaling

voert het hoofd een eenzame strijd

grenzen vervagen

en tere stemmen vinden rust

in liedjes van toen

vroeger

komt dichter

wanneer de vaste routine

stilletjes verdwijnt

langzaam verdwalen gedachten

in dagen zonder tijd

@ Coby 25 juli 2015

Als gezichten hun naam verliezen

Gesponnen glas

het laatste zilver
verdampt, bij de aanblik
van deze nieuwe dag
een verdwaalde libel
roerloos aan een tak
ragfijne vleugels
weerkaatsen de zon

tussen tere draden
rust noeste arbeid
na een lange nacht
zelfs de kleinste trilling
ademt schoonheid
zo dichtbij
onverwacht...



Gedicht en foto
@ Coby 19 juli 2015

"At the beach"

"On Golden Pond "

Juni

wederom
draagt  het oude groen

het mooie weer
doet lege armen missen
en de zon streelt mijn dagen
met zachte glans

een  tweede zomer
zonder jou
en wanneer de stilte
bezit neemt van de nacht
vraag ik me af 
zou jij me nog herkennen
als je mij zou zien
nog weten wie ik ben, was
en misschien ooit weer zal zijn?






Coby 8 juni 2015

"Mother earth"

" I ♡ Holland " mixed media op canvas

5 mei

in gedachten
versmelten de tranen
tot één grenzeloos gemis

hoge luchten
verwoorden het gevoel
onrust
verwaait de bloesems
waar bevend hout licht
onder hemels geflits

ijzersterk
toont zijn buigzaamheid
de rek van ons bestaan




@ Coby 5 mei 2015

" Lentegroei " Acryl en vulmiddel op canvas

@ Coby mei 2015

Lentegroei

kwistig
strooit de lente zijn kleur
langzaam verdwijnt de afstand
en even ben jij...
zo dichtbij
dat ik je hartslag voelen kan

de tijd verstilt
en we dansen de allermooiste droom

als een warme gloed
omhult verbondenheid de kou
want immer
kleurt een bodemloos verlangen
mijn dagen zonder jou




@ Coby 13 april 2015

Vier seizoenen later

de wijzers tikken voort

maar jouw tijd staat stil

mijn hart
zoekt je tussen de sterren

hoort een fluister

in de kielzog van de wind

opnieuw

opent de lente in teer pastel

zijn groene waas

spant sluiers over de rauwste pijn

troostend... als de zachtste hand

een kwetsbaar gebaar

gedragen door het zijn

14-3-2014   *   14-3-2015

@ Coby 2015

Tijdspanne

haast ongemerkt
vloeien de uren aaneen
de diepste glans
lijkt voorgoed verloren
en lege dagen
dragen het gevoel
dat de zon nooit meer schijnt

maar kwetsbare woorden
omarmen
als een tere streling
spint de tijd
zijn onzichtbare cocon
rond mijn gemis



@ Coby 2 maart 2015

Oefeningen naar een voorbeeld (katoen, vulmiddel en acryl op canvas )

" Air " Acryl op canvas

Versteende tijd

de winter houdt zich schuil

tussen druipende takken, verlangend

naar een vleugje wit

om de hardheid te verzachten

gebeiteld in een oud gezicht

een zeurderig gemis

plakt stilte aan de muur, buiten

tikt het water een liedje op het raam

waar ’t ochtendlicht nog immer worstelt

met de nieuwe dag

geluid van klokken

verzandt in haar eigen refrein

morgen komt stapvoets dichter

en regen werpt zijn kringen

één voor één

@ Coby 18 januari 2015

Ver van mij

oneindig

op de grens van ons besef

voorbij de sterren

waar het hemelwater stroomt

fluisteren de wolken een groet

nederig buigt de wind

in zijn adem

dwarrelt het laatste stof

mijn hart omarmt het licht

en zwijgt

@ Coby 11 januari 2015

Januari

op een bedje van tranen

bijt het zout een gat in de dag

mijn handen, vandaag zo leeg

verbrokkelen de uren tot één enkel moment

januari in maagdelijk wit

doet woorden roesten

in de kamers van mijn hoofd

en zelfs de mooiste zinnen verdwalen

in jouw ongesnoeide tuin

tussen de bomen van toen



@ Coby 7 januari 2015

Avondgloed

onder een hemel van schurend paars

koestert de dag zijn stilste uur

drijvend

op wolken van glas

ankert kwetsbaarheid in een open hand

emotie

draait cirkels in de nakende nacht

de laatste sneeuw

spreidt schaduw over ’t  brakke land

de voren diep geslagen op de bodem van de tijd

en het uitgeleefde hout

wacht

@ Coby 2 januari 2015