Uit de pas....

traag nadert het nieuwe jaar
de laatste dagen balanceren
op de rafelrandjes van het zijn
gestapeld in kampen
veroordeeld om kleur en geloof
in een leven
getroffen door oorlog en pijn

de roep van de vrede
galmt wereldwijd
verbonden in een koor
van ontelbare stemmen
klinkt nog slechts die ene wens

" Vrijheid voor ieder mens "




@ Coby 29 december 2016

Eric Clapton - River Of Tears

Schemertijd

de zon vlecht zijn laatste schaduw
boven het stervend blad
troost.. groeit in wijze woorden
stukgelezen door de tijd
zelfs de hardheid van de dag
verpakt in kille uren, brokkelt
tot kleine stukjes spijt

kostbare jaren
op handen gedragen
breken grenzen met een tere blos
en achter wolken wit en zacht
verdwijnen de diepste groeven
stilletjes in de nacht





@ Coby november 2016

Wintertijd

de winter houdt zich schuil
achter uitzichtloze nachten
dagen vergrijzen
als eenzaamheid verstrengelt
met kleine druppels dauw

donker
dwalen duistere gedachten
en tussen de kieren van 't bestaan
weert een zucht van stil verlangen
het allerlaatste licht

een strijd beslecht in woorden
balancerend over de toetsen
zwart en wit

langzaam verstrijken de uren
daar.....
waar het schijnsel van de maan
zachtjes wiegt
-
-
-






@ Coby november 2016

Euphonia

doodstil....
verzonken in gedachten
aan dagen
dat glanzende krullen vrolijk dansten
onder het licht van duizend jaar

walsen zoete klanken rond haar hoofd
en in ‘t vertrouwde ritme
klinkt nog steeds het heilig vuur
overrompeld
door een broos herkennen
dat blijft raken tot het laatste uur




@ Coby november 2016

Als gezichten hun naam verliezen

Deleted

haar herfst
omhelst de waarheid
met een kinderlijke fantasie
beelden van toen
spiegelen
in het licht van vandaag

vragen verzanden
in ongerijmd herhalen
slechts een vage herkenning
kleurt de dag
met kwetsbare momenten
van vluchtig weten
steeds vaker overstemd
door grijze ruis

ongenadig
nadert het moment
dat in jouw hoofd
mijn naam onomkeerbaar
wordt gewist....
-
-
-

@ Coby oktober 2016

Als gezichten hun naam verliezen

Atelierroute 2016

Zaterdag 5 en zondag 6 november is de Open Atelierroute in Zwijndrecht en Heerjansdam, ongeveer 30 kunstenaars tonen daar nieuw werk. Verdere bijzonderheden vinden jullie op de site of op de speciale Facebookpagina...

Mijn nieuwe schilderijen en gedichten mag ik dit jaar laten zien in de bibliotheek van Zwijndrecht, samen met nog 3 andere deelnemers, dus best de moeite waard om daar een kijkje te nemen.

Lichtend wit

soms
is praten ontoereikend
blijven letters
steken in je keel

waar woorden stokken
drupt emotie
op het doek

gevoel
laat de verf spreken
vloeibaar
stroomt verlichting
via kwast of penseel
-
-

@ Coby oktober 2016

Kerkstraat

jij, mijn oude boom
levenslang
aan de rand van het water
leunend in de schaduw
van een eenzame kerk

immer trots, draag jij
jouw half vergane kroon

knispergoud en de geur

van onafwendbaar verval

herinnering spreekt

verborgen tussen de ringen

daar.... in de stilte

waar littekens blijven trekken

kronkelt het verleden

schokschouderend

onder de huid van vandaag

-

-

@ Coby 16 oktober 2016

"Tulp " Acryl en plastic op canvas 50x50x3

@ Coby oktober 2016

Caleidoscoop

de herfst zingt
omarmd door 't zilver
van een ijverige nacht
dwarrelt blad op het droge zand
waar de zon zijn mozaïek kleurt
met de eerste sporen van verval
niet te evenaren
door menselijke hand




@ Coby 18 september 2016

September

vergulde dagen korten
en tussen 't geteisterd blad
sprankelt de eerste kleur
maar deze herfst wacht...
tot de zon
zijn laatste licht heeft verweven
tot kostbaar kant


* Foto:  Anita Kram 


@ Coby 12 september 2016

Valse lucht

wanneer het hoofd beseft

wat het hart ontkent

krast gemis zijn valse naam

tussen de lijnen op mijn gezicht

realiteit, verdampt de dromen

in een zucht

en bij 't ontwaken  glinstert een traan

ik zou voor jou

de mooiste sterren plukken

bruggen bouwen op de maan

maar telkens weer 

vlieg jij....buiten mijn bereik

naar een plek dicht bij het licht

en elke dag opnieuw laat ik los

wat reeds lang verloren is

@ Coby 7 september 2016

Achter de wolken

Op deze speciale dag een paar woorden n.a.v de feestelijke diploma uitreiking
van mijn oudste dochter, die zich nu meester in de rechten mag noemen.
We zijn allemaal enorm trots op haar en heel ontroerd dat haar vader
tijdens de kleine toespraak van haar studiebegeleider niet werd vergeten...



''ook al zie je me niet
ik ben toch dichtbij''

als een onzichtbare gids
reis jij mee
verborgen in de adem
van een verre wind
beroer jij telkens weer
de snaren van ons hart



@ Coby 2 september 2016

Het zwanenmeer

haar vleugels dansen
een ballerina waardig
de tango in wit


@ Coby 2016

Kwetsbaar

herinnering
draagt mijn dromen
op haar porseleinen hand

verborgen
in een schakering van rood
bijten zinloze woorden het stof
van lang vergeten uren
onder de veilige klamboe
van een naderende nacht
waarin het buitenlicht slechts stoort
en de vage geur van samen
overheerst



@ Coby 24 augustus 2016

Bitterzoet

de tijd koestert zijn gouden uren
omzoomd
door een randje zwart

lange dagen korten
en de wissel van 't seizoen 
sluipt langzaam naderbij
ongemerkt
alweer een jaar voorbij

herinnering
leeft achter deuren van toen
maar in de tuin
waar het kreukelblad reeds sporen draagt
zingen de vogels 
het ritme van vandaag



@ Coby 17 augustus 2016

Verval

@ Coby 2016

In het voorbijgaan

één hartslag
vult de ruimte tussen jou en mij

herinnering verbreedt het beeld
doch de mooiste woorden
blijven ongedeeld
en de tijd laveert mijn dagen 
rond jouw stil gemoed


@ Coby 12 augustus 2016

Nachtblind

op de rand van 't ontwaken

waar wensen en weten versmelten

legt de schemer

zijn zwarte mantel af

regen, tikt een liedje op het kleine raam

wind, blaast in zacht refrein en ik?

ik keer de nacht

dood de uren met een handvol lege woorden 

en wacht....

Bij ''Rimpeling''

Rimpeling

toen jouw adem de mijne raakte
op de grens van nu en nooit
wreef een waterval vol liefde
de jaren uit je gezicht

een verstild moment dit kostbaar weten
gebeiteld in de groeven van ons hart
bloed over bloed

de beeltenis verbleekt, en ik
hoor het water rimpelen in de wind
als een zachte fluister

de laatste groet
-
-
-

@ Coby 3 augustus 2016

Meneer, wie bent u?

onzichtbaar verborgen
in de onbegrensde ruimte van jouw zijn
slaat een vlaag van valse stemmen
diepe voren in het nu

de tijd verjaart en zelfs de oude klok
sluit z'n ogen 
voor zoveel innerlijke strijd

in de schaduw van het kleine
verbergt de toekomst zijn ware gezicht
vandaag, krimpt tot één enkel moment
en gister
kiert tussen de gesloten deur

maar verderop in haar tuin
bloeien de bloemen van morgen
als ooit te voor



@ Coby 27 juli 2016

Als gezichten hun naam verliezen

'' Mirrors '' Acryl op canvas 50x50x3

@ Coby juli 2016

Herboren

haast rimpelloos verstrijkt de tijd
de zon omarmt mijn kou
als een warme jas

lege doeken
lokken nieuwe paden vol kleur
en tussen 't onkruid
bloeit de poëzie met een traan

maar binnenin
knaagt het bitterzoet verlangen
daar, in de stilte van de nacht
onder een wassende maan
lijkt opnieuw, zo ver

zelfs de lange jaren
kunnen niet verbloemen
dat ik je mis.....


@ Coby 18 juli 2016

Zorgeloos

de toekomst

rust als een kleurige vlieger

in haar smalle hand

ogen stralen, onbevangen

als sterren in de nacht

tussen dansende haren

en bungelende benen

neuriet ze zacht
mijn windekind

met haar gezicht, gekoesterd
door de warmte van de zon

wacht zij, in gedachten verzonken

geduldig  

op de adem van de wind

* Sculptuur:
  Fons Verhoeve
  Zorgeloos

@ Coby 2 juli 2016

Sepia

in een koor van woorden
dirigeert het verleden
met straffe hand

onrust houdt zich schuil
achter duizend vragen
schuifelvoeten verliezen de weg
en de geur van vroeger
vindt nog immer 
zijn oorsprong in vandaag

om haar mond
zweeft een glimlach
die de ogen niet bereikt

maar de liefde blijft
als een kleine vonk
verborgen
in de krochten van ons hart
tussen de bonkige scheuten
van tijd




@ Coby 14 juni 2016

Als gezichten hun naam verliezen

Wrijving

een zinderende bliksem
cirkelt
als een vurige stroom

tussen ‘t grijs
wachten loodzware wolken
tot een verlossende bui
de innerlijke onrust koelt

zwoele lucht
opent deuren van verlangen
sporen van water
verdampen op hunkerende huid

in een witte schaduw
vervliegen beelden
van lange nachten
de ogen gesloten, armen warm

langzaam versmelt de tijd
wanneer de geur van regen
zijn bloemen strooit
langs het smalle pad
van eenzaamheid

@ Coby 2 juni 2016

Tussen de regels

de dagen lengen 
tot het uiterste eind
warmte opent sporen, verleden krimpt
en kleur
bloeit in verzande tijd

verborgen onder ruwe bast 
schenkt het leven
zijn ballast aan een onvoltooide zin
en tussen de tralies van het hart
walsen mijn woorden
rond de assen van de wind



@ Coby 21 mei 2016

Een valse noot

in het holst van de nacht
wanneer gevoelens huilen
de adem hoog en het bed
doorwoeld
vloeien de letters
vanuit een innerlijke kracht

de maan fluistert
en in verstilde uren
waarin jouw kleine ster verbleekt
troosten diepe spinsels
als een uitgestoken hand

maar woorden verstommen
bij het kleuren van de dag
luchten betrekken
en de kracht van water
spoelt gebroken zinnen
op het verlaten strand



@ Coby 16 mei 2016

Labyrint

de ruwe zee hekelt haar pad
in een tomeloze vlaag

voeten verdwalen in stoffige passen

kille onrust verlamt en zelfs de waarheid

spreekt met dubbele tong

noordenwind

geeft vrij spel aan gedachten op de vlucht

maar zijn liefde laveert het bootje

langs de scherpste klif

naar de plek waar verleden en heden

elkaar omarmen

en de dagen versmelten tot lucht

@ Coby 13 mei 2016

Mezenbal

's morgens vroeg
wanneer de nacht zich wentelt
in het laatste restje slaap
brengen ijle stemmen
een sonate
door het open raam

een kwetsbaar koor
van tere nekjes boven 't geel
opent de dag
in een aubade van dansende klanken

maar de schaduw van verlangen
ontwaakt
telkens weer.....
-
-
-


 @ Coby 10 mei 2016

Exodus

een brute macht geselt vrijheid

met woorden gewogen op schalen van goud

en de wereld kreunt

verstikkende angst

regeert over huizen gedompeld in rouw

bloed vloeit

en honger vult een lege hand

gevoed door religie

groeit volkenhaat als onkruid

na een zware bui

- geweten spoelt aan

op het kille strand -

doch in het kleine tussen bevend beton

bloeit nog immer

een madelief...

@ Coby 8 mei 2016

Lentelicht

in de lege uren
tussen gister en vandaag
verdampt de toekomst
achter vensters zonder zicht

lente spreidt haar kleur
doch gegijzeld
door 't nachtelijk zwart
blijkt de som van alles niets

toch ontkiemt telkens weer
in een hoekje van ons brein
vluchtig als dauw
na een koude nacht
de prille bode van het zijn

haast geruisloos
als een omgeslagen blad
sluimert nieuw begin
gezaaid en geoogst
door de gratie van het licht



@ Coby 2 mei 2016

Terug naar de kern

wanneer 't geheugen bladdert
als oude verf
verpulvert eenheid tot stoffige wolken
en ontbinden gedachten
in dikke mist

achter haar deur
kijkt verleden 
door de ogen van vandaag
tot het broze masker
van zelfstandigheid valt

maar zijn hand leidt
over stapstenen van tijd
jouw twijfel
als een lichte last
-
-
-


* Beeld:
Marga Hessels
Verbinding



@ Coby 2 april 2016

Als gezichten hun naam verliezen